Üzüldüm...
‘Yok’ artık diyorsun!
Nedenini sormuyorum,
Kalbinden siliyorsun...
Öyle mi?
Şimdi öldüm... Öldüm!
Son sözünü düşünüyorum;
Öyle ki üşüyorum!
Ayazlarda bırakıyorsun;
Oysa titrerdin üstüme,
Şimdi de yüzüme,
Hiç bakmıyorsun!
Olsun...
Yeter ki sen benim,
Yakınımda ol ki,
O gözlerindeki...
Beni...
Bir görseydim...
Hayalimdeki seni! ..
Ondan sonra öleydim? !
Şu talihsiz halime,
Kaderime…
Üzüldüm… Büzüldüm! ..
Bundan sonra kabul et ki,
Öldüm…
Söz vardır öldürür…
Mazide gölgeler vardır; ağırdır! ..
Dilden gider; içinde kalır…
Gün olur insan kem söze; çırpınır, aldanır…
Ala boyanır! ..
Yaşam hayali bir resme kalır! ..
Bir meçhule gömülür;
Öteleri düşünür;
Belki bin defa ölür...
Ölür! ..
? !
(16.07.2009 18.30-Konya)
Arif TatarKayıt Tarihi : 16.7.2009 19:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşamın cilveleri böyle... Acı ve tatlı! .. Yollar bir gün kapanır! .. Şimdiden yarını ne yaparsın? Ufuklar görünüyorsa uzak değildir! Sözün esası kalpdedir...
Mazide gölgeler vardır; ağırdır! ..
Dilden gider; içinde kalır…
Gün olur insan kem söze aldanır; çırpınır…
Ala boyanır! ..
Yaşam hayali bir resme kalır! ..
Bir meçhule gömülür;
Öteleri düşünür;
Belki bin defa ölür...
Ölür! ..
? !
(16.07.2009 18.30-Konya)
Arif Tatar
Yüreğinize sağlık....
Saygımla...
selamlarımla
TÜM YORUMLAR (36)