Üzme Kendini Şiiri - Şükrü Metin

Madem gönlün öyle hoşnut olduysa
Adına nameler yazmam sevdiğim
Gayrı yüreğinde sevgim solduysa
Çekinmeden söyle kızmam sevdiğim

Aç susuz yollara düşer gelirim
Sevdanı canımdan üstün bilirim
Aşk ile aşılmaz dağ delerim
Senin huzurunu bozmam sevdiğim

Karıştı hasretin damarda kana
Sanma meylim olur şöhrete,şana
Varlığın canımdan can katar cana
Usanıp elinden bezmem sevdiğim

Kurtlara,kuşlara,sele sorarım
Yedi yabancıya,ele sorarım
Deli deli esen yele sorarım
Emin ol ki seni üzmem sevdiğim

Derede,ovada,borda aradım
Yağmurda,doluda,karda aradım
Ocaklarda yanan korda aradım
Özümü özünden çözmem sevdiğim

Yüreğim başka bir kahırı çekmez
Kimse viran bağa tohumun ekmez
Eder isen beni kalburda pekmez
Kururum aşağı süzmem sevdiğim

Hayli gün eskittik karalı aklı
Çıksa da karşıma silah,bıçaklı
İsmin,resmin benim sinemde saklı
Ölsem de kâğıda çizmem sevdiğim

Metin-iyim derdim kimlere döksem
Hâlimden bilmezler içimi söksem
Yaradan'dan sonra sana diz çöksem
Daha diyar diyar gezmem sevdiğim