Uzlet Yolu Şiiri - Recep Yıldız

tedirgin adamlar görürsün,
geçerler sağından, solundan:
tedirgin adımlarla her gün
dönerler hep uzlet yolundan.

azıklar kemiktir ve ettir,
biraz kan, biraz yaş, biraz ter...
bu uzlet hazin memlekettir;
gidenler hep üzgün dönerler.

hayat boş, gönül hoş, umarsız...
sorarsın; 'ne duydum, ne gördüm! '
bu ürkekliğin aksi yalnız,
cılız bir 'selâmün aleyküm! '

bütün yolların hepsi uzlet:
ümit neyler, olmazsa korku!
biraz nem ve yaştan ibâret,
mücerret ve saf bir hayat bu!

feûlün / feûlün / feûlün