Gülnihal Şiiri - Recep Yıldız

Bir zamanlar Gülnihâl derler, güzel
Bir melek sevdim ki, aşk efsânesi
Fecrin aydınlık yüzünden damlamış
Kâinâtın inci mercan tânesi...

Gülnihâl bir körpe ceylan, gül gibi
Gülnihâl gönlümde sevdâ bestesi
Eskiler Leylâ'ya gül dermiş, fakat
Gülnihâlim sanki bir gül destesi

Gözlerimden Gülnihâl'den başkası
Geçmesin hiç, kaybolup gitsin derim
Her zaman her yerde yalnız Gülnihâl
Gülnihâl’den başka görmez gözlerim.

Ferhat'ın, Mecnûn'un aşkından öte,
Sevdiğim dünyâda bir ilk Gülnihâl
Aslı’dan, Leylâ’dan olmaz sevgili;
Senden artık yok güzellik Gülnihâl

…

Son nefesten bir teneffüs öncesi
Gülnihâl, sevmek nedir anlat bana
Ben garip bir şâirim, sen bir peri
Artık ister kat derim kervânına
İstemezsen kaldır at bir zindana

fâilâtün / fâilâtün / fâilün