Uzlet-i Ölüm Şiiri - Şerife Pamuk

Şerife Pamuk
26

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Uzlet-i Ölüm

El ayak çekilip şeb-i uzlete varınca vakit
Boşalır sokaklar,kesilir sesler, cihan olur rakîd
Şahlanır rüzgar,hırçınlanır, yalnızlığın hükümdarı gibi münekkîd
Haykırır, ey insanoğlu kapılma cihan-i deryaya olursun abide-i felaket.

Dalınca hâb-ı ebed-i dergahına, kalırsın akl-i vicdan ve de ilm ile başbaşa
Dolar üstüne, yağar hüzn-i müebbet, toprak misali ayaktan başa
Yazılır hâra-i mezara, doğumun ölümün denir ruhuna el- fâtihâ

Gelir diline derûn-i efgân, ama etme figân
Sanma ki tebâh oldu sahip olduğun nâş-i batn
Haykırır bâd-ı leyâlî; ba'sübadelmevt olacaksın ey âdemoğlu insan.

Şerife Pamuk
Kayıt Tarihi : 15.12.2010 16:40:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


Gündüz kalabalık içinde insan yalnızlığı özler. Akşam sesler kesilip bir başına kalınca kavuşur benlik kendine. Zira hayalden ibaret olan bu dünya kendini iyice hissettirir. O an mutlak yakınlarda bir yerlerde bir can rabbe kavuşur. Ölüm kokusunu hissettirir. Sabah yine yalan dünyaya dönersin. Sokak köşesinde bir evden tabut çıkar. İşte yalnızlığın ölüm gecesinin meyvesidir,bu kavuşma...

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Perihan Pehlivan
    Perihan Pehlivan

    emeğinizi kutluyorum tam puanla. son durak. ey insan oğlu vaktinde tedbirin al

    Cevap Yaz
  • Şerife Pamuk
    Şerife Pamuk

    Teşekkür ederim.

    Cevap Yaz
  • İbrahim Eroğlu
    İbrahim Eroğlu

    yani,
    ölmeden önce ölmey7i bilenlere için; ölüm, ölümsüzlüğe bilettir..

    doğru mu anlamışım sayın PAMUK

    kutlarım bu güzel çalışmayı

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (3)

Şerife Pamuk