Uzlet Şiiri - İlyas Kaplan

süzülerek yere doğru inen yaprağa takılıyor gözlerim
çöküyor kızıllığı ,gamı akşamın
mana derinlikleri açılıyor perde perde
heyhat alacalanıyor kara bahtımın yıldızı
her rengi her görseli bir dünya sahnesi

sen hala vecdi kemaldesin pirim

her kar tanesi kaderiyle hemhal
çiğ düşüyor vuslat vaktinin üzerine
yollar beyaz evler sokaklar ve koca şehir eriyor
çaresiz bende eriyorum
ten kafesinden akıyor ruhum
damla damla dört bir yana

sen hala cezbi ateştesin pirim

sonrası hamlıktan pişmeye oradan da yanmaya uzanır
yokluğa ulaşan bir maceraya ne kadar da benzer
bir fermanla mühürlenir bağrımın sırları
bilahare zevkleri kerametleri
sonrası kaç mevsime taşınır hayallerim
cemre cemre iklimlerinde hissederim kendimi

sen hala uzlettesin pirim

redfer