Biz ümit ile yaşıyorduk?
Güzel hayaller kurmuştuk.
Sevmenin çoşkusu ile
Çok engeller aşacaktık.
Hani insanın sevdiği ölünce,
Yanar kavrulur ya içi,
Ama bu ölmekten de betermiş,
Yaşarken kaybetmekmiş kaderi.
Boşa verilmiş tüm sözler,
Sevmenin dili ile ne yeminler,
Vız gelirdi bize,
Beyaz güldeki dikenler.
Zamanla tükeniyor ümitler,
Demekki doğruymuş,
Gönülden de uzak oluyormuş,
Gözden uzak olan sevgiler.
Üzgünüm dostlar üzgünüm,
Sevdiğini sanarak hayata tutunmak.
En affedilmez hata ise,
Birisine körü körüne Bağlanmak.
Kayıt Tarihi : 24.7.2007 23:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevdiğini sanarak hayata tutunmak.
En affedilmez hata ise,
Birisine körü körüne Bağlanmak
dilerim üzüntünüz uzun sürmez
sevgiyle
OLDUKÇA GÜZEL.
TEBRİKLER VİLDAN KARDEŞİM.
TAM PUAN.
SELAM VE DUA İLE.
İki gözüm her gördüğüne aldanma
Sevgisiz gözlerde görüş aldanır
Beyhude dolanıp haline yanma
Sevda bahçesinde gönüle özel
Sevgiliye açılan gülün kokusu
Sararıp yaprağı olmuşsa gazel
Boşuna değildir yürek korkusu
Dost bizde bir tabir var toku doyurması güç olurmuş onun için her şeye rağmen yaşam devam ediyor...
değerini bilmeyenler için hiç bir şeyin anlamı yoktur...
Gönülden kutluyorum hüzünlü ama güzel birşiir tebrikler...
Saygılarımla...
olaya diğer yönden bakınız...seviniz hayatı ve insanları....
ne insanlar var ne yürekler
verilen her söze inanmayın derim yinede aklımda deyim..yani her an bir terslik olabilir insan bu insanız işte
sevgiler saygılar
TÜM YORUMLAR (6)