Umudun orgunda çıplak ayaklarıyla notalara basan düşüncelerin sahibi, imkan o dur ki; en fazla sokağından geçebiliyorum... Ne bana ne de kendine küs! Doğası gereği bazı meseleleri ne yapsam dönüştüremiyorum. Kifayetini yitirmiş sözler de edemiyorum... Üzgünüm.
Kayıt Tarihi : 12.11.2020 04:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!