“Uzaylının Çayı”

Çaya benzese dahi içilmez bir şey gibi,
Sanırsın, saat soran canlı üç beş leblebi…

İçenler mutlaka var ama anlatamazlar,
Manasında izin yok seni deli sanırlar…

İçilmedikleri zaman kapın çalınıverir,
Kapıda müzisyenler birden beliriverir…

Boyut dışı yerlerden saniye kadarında,
Zamansız çiçek gibi fakirin kasasında…

Sanki UFO, uzaylı rüyada üleşilen,
Renksiz bedenleriyle sevgide çekişilen…

Aklın alamadığı bakırdan ergitilen,
Veya kıvamsızlığı tatla denkleştirilen…

Dilim dilim kesildikçe eksilmeyenlerden,
Avuç içinden akıp arşa süzülenlerden…

“EBE” ile sunulan uzaylı sanalında,
Naylonvari ruh gibi bedensiz vücutlarda…

Sonsuz kadar içilen bu apaçık bir tür çay,
Doyumsuz lezzetiyle gönderildiği yer Ay…

(2011)