Uzattım Elimi Sana Tutasın Diye

Uzattım elimi sana tutasın diye
Yazdan kalma sokaklarda yüzünü çağırır
Bilmem ki hangi hüznün darağacındasın?
Bir köşede oturup hasreti gömmektesin
Uzattım elimi sana tutasın diye!

Yüreğin yakında, elif elif yolların
Hasretiyle pınarından kana kana içer mi?
Bilmem ki şırıl şırıl suyuna doyar mı?
Uzattım elimi sana tutasın diye!

Şimdi yorgun kaygılar, tükenmez korkular
Sevgiler tarifsiz, tebessümü kaybolan gülüşler
Seninle unutulmaz elbette tüm bu duygular
Uzattım elimi sana tutasın diye!

İnan, yalnız başına umutlarım kaybolacaklar
Günler giderde, çoğalır ayların sızısı
Yıllar yılı yoktun sonrasında nar!
Uzattım elimi sana tutasın diye!..

Aramıyor, suçlamıyor, unutmuyorum ama küskün
Şüphesiz sevgin capcanlı firardı hüzün
Uykumda sen benim, düşlerde ben senin
Uzattım elimi sana tutasın diye!

Adım adım yürüdüm bildiğim yerden
Usulca sokulup kulağına sert rüzgârın
Soğuktu yüzü ürkütücü merhamete sığındım
Yeter ki sağ olduğunu görmek istedim
Uzattım elimi sana tutasın diye!

Haydi sevdiğim tutsana elimi sıkıca!
Hazan yaprakları gibi yerlerde sürüklenmeyelim!
Geliversen son kez sımsıkı tutsan,
Bir daha gözyaşlarına kapılıp boğulmayalım
Uzattım elimi sana tutasın diye!

Elife Ergan (Elifçe)