Uzantı Şiiri - Dilan Gürbüz

Senin döküldüğü topraktır benim meskenin,
ve senin toprağında kirlensin ellerim,
Senin ağladığın denizlerde batsın gemilerim,
Gülüşü menekşemi çocuklar Koşsun yalın ayak,
Saçları  baharlı anneler şarkıları söylesin sana.
Bak şu başak tarlasında koşturur du çocukluğum
Hiç aklıma gelmezdi büyümek.
Bir zamanlar maviydi.
Şimdi Bilmem gökyüzü hangi renk?
Siyah beyaz bir baharın uzantısındayım.
Suretim de yalandan tebessümler,
ne zaman sarı uykular doldursam avuçlarıma, gözlerimde hayalin belirir.
Sonra titrer Kirpiklerim,
yağmur damlaları dökülür saçlarıma.
Zaten yine böyle bir günde düştün aklıma...
Şimdi ne de zormuş seni unutmak,
İçimden bir şeyler koptu senden sonra,
Devrik bir cümle gibiyim, anlamsız karmakarışık. İçimde bir şey katıksız,
ekmek gibi, su gibi,sana benziyor,
Can gibi, nefes gibi, sen gibi.