Bir el uzanmıştı,
Karanlıkların girdabında zifir yaşarken.
Yücelerden bir el
Ay ışığı bakışlarıyla,
Renklendirmişti, aydınlatmıştı, nurlandırmıştı
Meyhane kokulu gençliğimin ıssız gecelerini.
……………………………………………………
Bir el uzanmıştı,
Şeytanların sevdasına yanıp koşarken.
Yücelerden bir el
Hak aşığı yakışlarıyla,
Güllendirmişti, tellendirmişti, beyzalandırmıştı
Beyhude yapılı sözlüğümün yetim hecelerini.
……………………………………………………..
Bir el uzanmıştı,
Ayyaşların sofrasında yiyip şişerken.
Yücelerden bir el
Can deryadan akışlarıyla,
Ferahlandırmıştı, bereketlendirmişti, güçlendirmişti
Demirden kapılı gönlümün ketum yücelerini.
……………………………………………………
Bir el uzanmıştı,
Yoklukta yanıp, boşa pişerken.
Yücelerden bir el
Binbir renkten nakışlarıyla,
Doyurmuştu, huzurlandırmıştı, sevdalandırmıştı
Rahmandan tapulu sevdamın ölmüş ecelerini.
Metin HANLIOGLU
Kayıt Tarihi : 25.3.2009 21:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yoklukta yanıp, boşa pişerken.
Yücelerden bir el
Binbir renkten nakışlarıyla,
Doyurmuştu, huzurlandırmıştı, sevdalandırmıştı
Rahmandan tapulu sevdamın ölmüş ecelerini.
YÜCELERDEN GELEN EL HUZURU NAKŞEDERKEN YÜREĞİNE KALMEİN ELÇİSİ OLMUŞ DUYGUYA...
GÜZELDİ....
TÜM YORUMLAR (3)