Uzaktayken yaşatamazsın ki?

Taaaaa
En başından
Sağdece bir çiziktin
Yüzük parmağımda
Acısına kına yaktığım kasti bir sızı
Sabahı karşıladığımız kırmızı bir sevişme sonunda
Bedenlerimizin tarçınımsı buhurunda
İtiraflarını sıraladım bir çırpıda
Kasap dükkanlarının vitrinlerine sıralanmış
Sakatatları sıralar gibi sıraladın
Bütün yediklerim, bildiklerim, hislerim
Ağzıma geldi
Elimden kaydın
Bacaklarıma yapıştın
Adım atamadım
Ki
Bir cezve kahveydin
Falına bakmak istemedim
Kör oldum
Kahve acısı bir yanıktın
Ne zaman gözlerine baksam
Yanıklarım sızladı
Sonrasında
Her birlikteliğimiz
Bir uçak bileti kadar yakın ayrılığımız oldu
Akşam yemeklerinde karşı karşıya
Çatal bıçak sesleri
Lezzeti kaçmış yemek kokuları arasında
İran’a yazgılı otobüs bileti
Ortada salataydı bol sirkeli
Her çatal batırışta
Kesinleşen bir el sallama
Tüm okuduklarımız
Kanada’ya dizgilenmiş
Bir tren bileti
Saatin her tikinde ve her takında
Tren daha da yaklaşıyor istasyonumuza
Ve sen
Bir kazaydın
Ufka doğru döşenmiş rayların
Ve tekerleklerin arasında kaldı bacaklarım
Bir daha hiç adım atamadım
Sakatlandım
Her susuşun
Her gidişin
İsmimi her söyleyişin
Bir kazaya sebep olurdu
Ben baştan aşağı yaralanırdım
Beni komaya hapsettin
Beni karantinaya soktun
Beni Veba, HİV virüsü gibi soğukta dondurdun
Sen beni yakınımdayken öldürdün
Uzaktayken yaşatamazsın ki?