Uzaktan Seyrettim... Şiiri - Berrin Güneş

Uzaktan Seyrettim,
Nasılda mutlu,gözlerinin içi gülüyordu,
Onu ve gelinini seyrettim uzaktan iç çekerek.
Talihsizliğime ağlıyordum gizlendiğim yerde sessizce,
Sanki rüyada bir kabus içindeydim.
Yıllarca korkuyla beklediğim an karşımda tüm haşmetiyle duruyordu.
Umut ışığım gökte kayan bir yıldız gibi sonsuzlukta kaybolup gitti.
Gizlendiğim yerde kaskatı kesildim,
O an benim ben olmadığımın farkındaydım ama,
Tarifsiz bir acı içindeyim, hayat ışığım söndü
Ve beni karanlığa gömdü.
Gözyaşlarım yanaklarımdan bardaktan boşalırcasına akıp giderken
Uzaktan iç çekerek seyrettim onları.
Gerçek değer güçte, parada,şöhrette,yetenekte,bilgelikte değil
Seven kişide var olan özde idi,
Sorarım size kaçınız karşılıksız aşkla yüreğini ortaya koyup sevdi?
Ama gel gör ki o bunu görmezden gelmişti,
Duygularımı hiçe sayıp yaraladığı beni düşünüp azıcık yaralanmadığı gibi,
bir şeylerin ardında solup gitmesine aldırış bile etmedi.
Hayat acımasız,düpedüz zalim!
Özlediğim kişinin özlenilmeye değer olmaktan ne kadar uzakta
olduğunu göstermek için,
Bir eliyle verdiğini öteki eliyle aldı.
Onu ve gelinini uzaktan seyrettim içim sızlayarak,
O an onu tam anlamıyla yitirdiğim andı.
Koşup ona sarılmak istedim,
Başımı yaslamak istedim göğsüne,
Gözlerine bakarak gitme demek istedim,
Ama o cesareti bana hiç vermedi ki,
Gitme diyemedim, yapamadım bunu!
Sadece uzaktan seyrettim mutlu hallerini,
Arkalarından yüzümü dökerek, boynu bükük gözü yaşlı....