Uzaktan Sevmek Şiiri - Ayşe Şimşek 2

Bırak beni...
her zaman yaptığın gibi.
Doymadım yalnızlığa,
sensizliğe daha doymadım.
Bırak beni...
Hiç olmadın yanımda, yakınımda.
Gerçek değildin...
İnanmak istemedim buna,
çünkü öyle bir gülerdin ki yüzüme.
Sanki en mutlu bendim,
yoktu üstüme.
Gittin.
Ben hep yalnız kaldım.
Aynalarla dertleştim, duvarlarla konuştum, rüzgâra sarıldım.
Yoktun.
Aslında hiç de olmadın.
Ben gülerken vardın,
Ağladığımda ise yoktun.
Uzaktan bakardım hep sana.
Başkalarına gülen gözlerini izledim.
Bana hiç öyle bakmamıştın.
Ben senin yüzünden hiç gülemedim.
Her ağladığımda elimi tutmanı bekledim,
Bana sahip çıkmanı umdum.
Sadece severken değil nefret ederken bile yanımda olmanı bekledim.
Ama sen hiç yoktun.
Sen en iyisi bırak beni,
kendi kendimi avutayım;
Belki bir gün seversin,
Belki geri dönersin diye.
Bırak beni...
Hep yaptığımı yapar,
uzaktan severim seni.
Yanında olmadan,
kokunu duymadan.
Sen ne yaparsan yap ben hep severim seni.
SONSUZA KADAR...