Uzaktan Şiiri - Nebih Nafile

sağa baksam sen
sola baksam okuduğum gözlerin gizlenir
buğday başağında

rüzgarın esintisinde uçuşur sözlerin
seni hep uzaktan sevdim
hep uzaktan
uzaktan kokladım
uzaktan dokundum kırılan gölgelerine
en kuytusundaydı yüreğinin heceleri
soluğunla okudum evreni
bana dokunuşun bir harf
bakışın kitap kokusuydu sevgimin
gülüşün gün geçtikçe
içinde saklı sayfaları hatırlatır
ateşi harlar ya ta ortasında
kurak kalmış yanımı
sular gibi okuduğun
her yaş yeni bir yaşam
yeni bir gülüş, yeni bir ışık
sen ne güzelsin
hayalin başka, tadın başka başka
hangi kitabı açsam sen

her bakışımda gözlerinde kalmak
ve esen rüzgârın getirdiği kokunu hissetmek
kalbimi yerinden fırlatıyor
sağa baksam sen
sola baksam sen
her bakışımda
her nefes alışımda
uykumda ve her uyanışımda
önüm arkam içim dışım sen…
bir akşam daha yaklaşıyor
yıldızlar askıya duracak ve yüreğim titreyecek
yalnızlığım yine içimi kaplayacak
anımsayacağım,
yazmak isteyeceğim şiir,
duymak isteyeceğim türküsün
ama yok, yoksun...
bilmezdim bu kadar üşüyeceğimi sensiz
bu kadar susayacağımı da
kocaman gülüşler yarım kaldı
sen gidince
kırıldı sazımın telleri bir bir
gecemin susmuşluğunda
bir yıldızda ışık olacaksın
belki de ayın şavkında...
güneş ışığında sonra
tekrar tekrar okuyacağım seni
okudukça sana karışacağım
canım, varım yoğum her şeyim sen
sen, yine hep sen…

“Su Duruluğu” 2013