Uzakta ( Kalbimin Yelkenleri )

Aşk gerçekten uzakta mı?

Yoksa bir kalemin ucundan dökülen
Mürekkep gibi kaderi mi işler
Nakışlı sayfalara

Uzaktan da bu kadar güçlü sevilir mi?
Aşk olsun güzel kadın sana…
En yakınımdaki kalpler üzerken ruhu
Ne yaptın uzak diyarlardan ruhuma

Böylesi kilometreler varken aramızda
Daha çok sevdik inadına
Ve sevgini kelimelere döktün ya
O an anladım mum ışığındaki gülüşünün
Satırlarımdaki karşılığını

Ben böyle sevmelere alışkın değilim be kadınım
Hoyrat yüreğim taşlı yollara alışkınken
Sessiz limanlarda fırtınalara alışkınken
Kimsenin bilmediği ve bilemeyeceği
Ateş çemberi gecelerde dolanırken
Satırlarda yaşattın beni ve ölümsüz
Kıldın hem kalbimi hem bedenimi…

İşte ben de ölümsüz kılıyorum
Hoyrat bir sabahın hazin durgunluğunda
Senin gibi temiz berrak bir gündoğumunda

Kaldır yüzünü ve bak bana Zeytin gözlüm

Bilmediğimi mi sanıyorsun sayfalarca adımı
İmgelere sığınarak yazdığını
Soğuk gecelerde aşkımı örtündüğünü
Ve teninin cennet bahçesi kokusunu
Hepsini biliyorum…
Bugün ölsem de mutlulukla gözümü kapatıp
Uzaklarda çok seven bir kalbin
Atışını hissediyorum yazmaktan yorgun ellerimde
Ve
Satırlarımda utanıp ‘’Seni seviyorum’’ diyemesem de

ALİHAN ALTITAŞ
08.12.2015