Uzakta Şiiri - Bülent Öntaş

Soğuk günlerde ayrı ayrı yazılmasına razı gelemezdim sözcüklerin
çekip alıverirdim gecenin ayazını düştüğü yerden
öyle bir sarılsın isterim ki heceler birbirine
İmkan bulamasın araya girmek isteyen
bilemezdim
karlar eridiğinde
hasretliğin hangisine yol vereceğimi
mesafelerle nasıl baş edeceğimi
ve apansız bir yolculuğun önüne nasıl geçeceğimi bilemezdim
kimin mutluluğuna ortakçı olmaya niyetlensem
avuçlarımda saklı kalıyordu dokunduğum keder
sonradan öğrendim böyle bir yazgısı olduğunu şairliğin
bilseydim eğer
sokağından geçmezdim alfabenin kış gününde
ve yoldaş etmezdim
yüreğime
bitişememiş sözcükleri
isyanım olurdu ayrılığa ilk günden
ve son hecesinden başlamazdı dönüşü olmayan yolculuklar
ben şairim, yazının uslanmaz şahidi, baş hizmetçisi
göz görür
gönül sever, kalem kaydeder
seni nasıl düşleyeyim kendimden uzakta bir yerde
razı gelinir mi ayrılığa olağanüstü hikayelerde
yarınım sensin
ve saman sarısı kağıtlara bitişik yazmak istediğim sözcüklerim var hala
öyle can, öyle canana siper

Bülent Öntaş
03.03.2024 - İstanbul