Uzakta Şiiri - Muhammet Taşkın

Bir gece vakti kaybettim kendimi
Bir hayalde unuttum
Aklım hep o göç vaktinde
Öfkemi yıldızlara savurdum.

Güncemde hep adın var
Düşümde varlığın
Belki görmesem rüyanı
Ne adın kalırdı ne de varlığın

Uzak bir göçe bıraktım kendimi
Sonsuz denizin üstünde
Yorgunluğumu rüzgarlarla paylaşıyorum
Yalnızlığımı sonsuzlukla…

sonsuzlukla…

Bazen eski günler geliyor aklıma
İçime ağlıyorum
Döküyorum içimdeki acıyı
Bir rüyaya dalıyorum

Şimdi ne rüya nede gerçek
Artık hayal bile değil birleşmek
Anladım artık BEN tek gerçek
Yaşamak kaybetmek değil bazen vazgeçmek

Ne seninle olmak istiyorum nede sensiz
Toprak atmak istiyorum
Ölmüş sevdaya sessiz sessiz
Artık ne seninleyim nede sensiz

Uzaktayım artık çok uzakta
Bir şehir değil
Bir ÖMÜR kadar

UZAKTA…