Uzakta Şiiri - Mehmet Sinan Tuncer

Küskün sürgündeyim senden uzakta
Kırgın yorgun bir taş kucakta
Vakit sensiz öksüz talih kayan kızakta
Perdeler bir bir yüzüme kapanmakta

Kuşlar beyaza, deniz sandala esir
Toprak güçlü ama ayak altında ezilir
Çiçekler zarif koparılınca büzülür
Bir sevdam var boğazıma dizilir

Benim üstümde amma gökler arşın altında
Kara bulutlara bakma biter iki damla yağmurla
Evler kaçmış içine çıt yok binalarda
Bu olmalı tutkuyu yutmuş kara sevda

Tükenmekte karanlık gündüzde fiyaka
Zaman çabuk geçmekte bekçi tabutun başında
Ateş köle olmuş bir yudumda içtiğim suya
Güneş çölü yakamaz çöl alışmış yanmaya

Yatak üşüyor muhtaç yorganla yastığa
Bir adam boğuluyor sarılmış zehirli yılana
Kaçamazsın güvenme mahsur kalmış ayaklarına
Çözemezsin zincirleri sevgisiz anahtarınla