Yaşamanın mutluluğuna eremiyorum bir türlü,
Her geçen saniyem,bir öncekinden de karanlık,
Düşlerim şafak vaktinin alaca karanlığı gibi,
Beni benden alıp götürüyor,
Sadece bir ben kalmışım benliğimden uzak,
Varmıyım yokmuyum,ölümüyüm yaşıyormuyum bilemiyorum.
Kaderin acı penceresinden bakıyorum,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
