Uzaklığı Kıskanmak Şiiri - Kağan İşçen

sınanırdım zamanla
ihtiyarlamazdı gelincikler
toprağı tutmayı bir tutardım seni öpmekle
terlerdi yalnızlık bile
kış bastırsa da kızıl kıyamet
içimin göğermişliği kurt gibi onurlu
fenalık geçirirken ölüm
beni rehin almaya tenezzül etmezdi
hiçbir korku
sadece belalı yakınlığı uzakların
bana uzaklığını kıskanırdım

imgeler karşı çıkardı
karlı bu türküye
kavak ağaçları gülümserdi
çıplak ayaklı çocuk bile bile umursamazdı
sen puslu bir camın ardındaymış gibi
uzak hep uzak ama'lı ancak'lı kimi'li
uzaklığı kıskanırdım sana yakınlığından
karlı türküye karşı çıkardı ayaklarım mosmor
sen anlamazmış gibi kavak ağaçlarını
gri şoselere dalar giderdin
uzaklara uzağa en uzağa uzak peyzajlara
kıskandığım uzağına...