Uzaklaşma Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Uzaklarda batan bir kavrama yaslanmış, gününü ziyaret etmeyen, ama, sen, nesne olana dayansa, kendini köreltmeyen, ki sen bütün izlekleri yok saydın, kendini gör de aş, birikip, kalanları, bir açıklığa kur, sokulup, uzaklaşanları, unutulmuş bir taş da taşır kimliğini, içerden ve dışardan sarmış ufukları, herkes adına yüklenirken daha da ağırlaşanları ve sevin belki, bu gelen armağana, yokla kaybolan, varlığın durulaşan ırmağına, bir bak, seni bırakanı, yaklaşmayanda keşfet, bu sakin zamanı sıçratan
billurda akanı öğret, nasıl kendine dönük, uçlarında gözeneklerin konuşan bir zemin, ve kulak kadar derin, çeker içine, siler sesleri, sabahleyin, duyan olursa diye, salmış kendini, geçip gitsin.