Uzakların İçinden Şiiri - Haydar Güner

Gölgesine düştüğüm bir andın sen.
Fotoğraflar silindi duvarlarımdan,
bir tenhalık kaldı ardından.
Sözcüklerin titriyordu dudak kenarında.
Yağmur değdi mi yüzüne,
bendeki mevsim kararırdı ansızın.

Bir bakışınla eksilirdim,
yutkunamayan bir vedaydım.
Sen çekildikçe içimden
büyüyordu gece — susarak.

El değmemiş düşler kadar kırılgandın.
Saçların tel tel bir orman,
yolunu kaybetmiş her rüzgârı çağıran.

Bekleyişlerimiz vardı:
Yıldızlara tutunan kanatsız serçeler gibi.
Gecenin sırrına yazılmış küçük ateşlerdik.
Gözlerin konuşurdu uzaktan,
sesin suskunlukla yarışırdı.
Bir zaman masalında kaldı gülüşün.

Anlamıyordun uzaklığımı:
Bir adım ileri, uçurum kenarı.
Aynı sözde farklı yandık,
aynı şarkının ayrı nakaratlarıydık.