Uzaklara gidiyor içimdeki çocuk
“Hangi köşe başında hangi yalnızları oynuyoruz kim bilir”
uzaklara gidiyor içimdeki çocuk
hayalleri kirletilmiş
umutları çalınmış
elleri kir pas içinde
bir tek pembe balonu kalmış
gözlerindeki o masum ışıltıyla yürüyen çocuk
sevgisini en saf yaşayan
içinde kötülük olmayan
çamurdan bebekler
kumdan kaleler yapan çocuk
şimdi/
çok uzaklara gidiyor…
büyüyor içimdeki çocuk
kağıttan gemilere su doldurmuyor artık
yalnızca kelimeleri saklıyor
cümleleri yeniden yeniden yazıyor
yelkenleri tek tek kırıyor
gemiyi en son/
kaptan olan cümleler terk ediyor…
gidiyor
içimdeki çocuk gidiyor
beni bırakıp
benden koparak
gözlerinde iki damla yaşla gidiyor
giderken beni de götürür müsün çocuk
beni de alır mısın yanına
ben de seninle gelemez miyim?
diye haykırıyorum
duymuyor gidiyor…
27 Mart 2009
Ebru ErtaşKayıt Tarihi : 27.3.2009 13:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kaleminizin boyası hiç bitmesin
salim erben
içimdeki çocuk gidiyor
beni bırakıp
benden koparak
gözlerinde iki damla yaşla gidiyor
izin verme gidişine ve bırak bir yanın hep çocuk kalsın ,,dünyaya ara sıra çocukların gözüyle baktığımız sürece sorun yok ,,,yüreğinize sağlık
TÜM YORUMLAR (39)