Uzaklar Sevdası Şiiri - Hatice Sever

Söğütlerin uzun gölgeleri salınır durur gözlerimde,

Ben bir yaban otu sen nazlı menekşe

Yıldızlarım dökülür,karanlıkta kalırım

Uzaklar sevdası düşer senle yüreğime

Söğütler anlar beni uzadıkça geceler

Ay pişman beni gecelere sattığına

İntihar eşiğinde, umutlar perişan,

Dere kenarında nazlı bir çiçektir salınan

Koparsan en çak senin canın yanar

Ay pişman beni gecelere sattığına

Mavi güller bahçesi acıtır bahçıvanı

Bu kadar güzellik olur mu reva mı?

Gökteki yağmurlar kıskanır bir damla düşmak için,

Yaprak yaprak gözlerinden süzülmak için,

Mavi güller bahçesi yoksa bir yalan mı?

İncinir bu ürkek alev estikçe rüzgarlar

Her biri bir hatıra toplarda gelir

Biterim yavaş yavaş odamın köşelerinde

Her cisim sen de yokolur sen de var olur

İncinir ruhum, bedenin acizliğine yakınır da durur

Akşamın rengini toplar gözlerinde yarasalar

Dinlemediğim türküler fısıldarım namına

Beni de alsan yüreğinin bir köşesine

Yok mu yerim, sende hiçbir şeyim,bilirim

Akşamın rengini en çok ben gözledim,ben bitirdim