Uzaklar Aldı Seni Şiiri - Mehmet Kaba

Gözlerim daldı bir gece çok uzaklara
Kalbim uzaklardaki yarısına ağlıyordu
O kadar zor ki seninleyken sensiz yaşamak
Resmine bakıp ta sana dokunamamak
Sesini duyup ta gözlerine bakamamak
Yaşayıp da yanında olamamak
O kadar zor ki bilemezsin…

Bu küçük yüreğim daha ne kadar dayanır bu acıya
Daha ne kadar içine atar özlemini,hasretini
Ne kadar çekilir bu sensizlik…
Ne kadar ağlar bu gözler sensiz…
Sen bilemezsin be sevdiğim…

Günler geçmek bilmez hasretinden
Kalbim sevgide dur durak bilmez özleminden
Gözlerim hep seni arar sana ağlar
Ömrüm sensiz geçiyor içim sızlar

Sonum ölümde olsa yokluğunda
Gençliğim solsa da bu ömür yolunda
Hayatım dursa da senin uğrunda
Gözlerim kapandı bak sonsuzluğumda

Uzaklar aldı seni benden bu yalnızlığımda
Uzaklar aldı bak bu ömrümü benden
Yaşar mı bu gönül sensiz
Dayanır mı bu sensizliğe bilmem

Kalbim durdu artık bak sensizlikte
Nefessiz kaldım senden çok uzaklarda
Gel de kurtar beni bu çıkmazdan
Gel de tut şu ellerimden bırakma bir ömür boyu
Gel de sev aşkın son damlasına kadar

Ne zaman biter bu hasret bilmem
Ne zaman izleriz batışını bir daha güneşin
Beklerim ben seni sevdiğim her günün sonunda
Özlerim her an bu ömür yolunda…