Uzaklar Şiiri - Şükrü Uyar

Bilmem ki uzaklarda ne var böyle beni kendine çeken?
Sevişen gecede yıldızlar mı?
Yoksa sularda göz kırpan yakamozlar mı?
Bilmem ki, hangi neden beni bu hale sokar?
Toplanmayı bekleyen adsız çiçekler mi?
Yoksa hasret kokan bülbülün nağmesi mi?
Bilmem ki, belki bir martının kanatlarındaki özgürlüktür
Belki de ölümü kucaklayan bir çığlığın yüzündeki tebessümdür
Kim bilir, belki de,
Yaşanan sevdaların çilesidir beni uzaklara sürükleyen
Belki de arzulanan bir aşkın uzaklarda olma olasılığıdır beni böyle uzaklara kul eden
Bilmem ki uzaklarda ne var beni böyle ümitlendiren?
Ümitlendikçe eriten, ümitlendikçe delirten…
Ve yine ümitlendikçe gün be gün öldüren…