Uzak ülkeye uçtu gitti Şiiri - Oktay Çekal

Uzak ülkeye uçtu gitti…

Başını önüne eğdi, bir müddet…
Yer çekimine, boyun eyercesine,
Ağırlaştı bedeni boşlukta,
Yere düşer gibi, askıda kaldı…

Düşünemiyordu, yorgunluğun kafesinde,
Serbest bıraktı, duygularını,
Mantığın haykırışında,
Karışan zihni, suskundu…

Gözlerinden alev çıkıyordu,
Ruh yelesi, rüzgâra vermiş hüznü,
Çıkarmıyordu, acının giysisini bedeninden,
Bir an ölüm soğukluğu irkiltti, tenini…

Titreme ile uyandı, uyurgezer gözleri,
Hiçliği gördü, varlığını örten,
Sendeledi korkunun boğuşunda,
Silkindi son kez hayata…

Kaybettiği şuuru uyandı,
Terkettiği hayallerine baktı,
Ufuktaki son umut teknesine, el sallayarak,
Yürüdü yeniden, doğmuş gibi…

Aldığı nefesi, çekti hayatı içine,
Unutulmuş sevgisinin, tuttu elinden,
Rüzgâra bıraktı, gövdesini bir tüy gibi,
Aradığı uzak ülkeye, uçtu gitti…

Oktay ÇEKAL
29.12.2011-11.20