Uzak Şehirlerin Namuslu İnsanları

Uzak şehirlerin uzak kasabaların
Taşralı, eli yüzü düzgün
Şalvarına ve uçkuruna sahip
En namuslu insanlarıydılar onlar...

Orada da güneş
Zamanında doğar zamanında batardı
Ve insanlar kuşluk vakti
Sadece sevdikleri ile yatardı...

Selamın kelamdan önce geldiğini bilirlerdi
İnsanlar dolu dolu
Hayat kitabını okumada ilk sırada
İşte burası Anadolu
Coğrafyanın tam kalbi
Binlerce medeniyet
Bir gün insanların kendilerini tanıyacağını bilmeden
Yaşadılar özgürce...

Uzak şehirlerin tarlalarında
Sıcak yaz günlerinde
Testilerini ağızlarına dayadıktan sonra
Yanık yanık türkü söylediler sevdiklerine...

''Hoca Nasreddin gibi ağladılar
Bayburtlu Zihni gibi güldüler''

Bir tek şeyi bildiler
Çalışmak çalışmak çalışmak...

Alnına bir gram leke bulaştırmamak...