Uzak Kavuşmaların Masalı

Sağanaklara tutulan zamanın ortasına düşüp,
Bulut ekeceğim yağmurun avuçlarına.
Bütün iklimlerin yüzünde sürgün olup
Kış güneşi gibi doğacağım serin kırlara,
Yüreğim yeniden öğrenecek sevmeyi.

Şehir sustu penceremin önünde,
Bir şarkının ıslığında canlandı sevişmeler.
Doyasıya sevip, izinsiz uyudum kollarında,
Gözlerinden öptüm hasretle.
Davetsiz misafirin ürkek sokuluşları gibi
Doludizgin dokundu kelimelerim aşka.
Vazgeçtim direnmekten,
Seni mutlu bir düşle birlikte
Göğsümün üstüne bıraktım.

Yasakladım içime ağlamayı,
Kıskıvrak yakaladım gözyaşlarımı.
Birden,
çiçekler açtı parmaklarımın arasında
Eskiyen baharlarım üzgün değildi.
Nasırlaşmış sevdamın dudaklarıyla öptüm tüm sokakları
Kaldırımlar koştu yalınayak,
Uyandı ateş böcekleri.
Sarıldım gölgene bir öpüş gibi
Gökyüzü düştü üstümüze ahenklice.

Güneşin dokunamadığı zamanlarda
Gözlerime saklanıp ısın.
Bir kapı aç utangaç rüzgarıma,
Şefkatli bakışlarla karşıla hüzünlerimi.
Saçlarımı okşarken hatırlat
Yasaklı şarkıların birgün geri döneceğini.
Görmemezlikten gelme içimdeki ayak izlerini,
Aşkın ömrü az, sevginin uzun.
Beni aramaktan korkma,
El pençe duruyor karşında sevdam.

Şimdi içeri al geceyi.
Bir şarkı söyleyeceğim önce
Ardından şiir yazacağım,
Adını bilmiyorum ama sımsıcak,
Yoksa üşürdün dokundukça.
Sana sunacak birşeyim yok sevgimden başka,
Birde tuvalime çizdiğim dudak kıvrımların.
Dilim yetmiyor
Başucumda ki en güzel düşü anlatmaya.
Yasla başını omuzuma,
Dokun tenime
Orada yazılı sevda kelimelerim.
Nefesini tutarak oku beni
Çünkü bu benim masalım.