Uzak Işıklar Şiiri - Mevlüt Esengül

Dün şehirden birisi gitmiş
“Güle güle” niyetine eller sallanmış
Gülmeden, gülemeden…
Şimdi içimde burkuntular akıyor
Dilsiz nehirler gibi ağlaşıyoruz
Dünden beri
Sanki devran dönmüyor
Sanki ayrıldıkça yaklaşıyoruz
Resimde uzak ışıklar,
Gönlümde izler birikti;
Siler misin bilmem ki? ...

Kalem ağlar mı?
Kitap sızlar mı bilmem...
Şu an girdaplaşıyor gittiğin yerler
Girdaplaşıyor hayaller
Boğuluyorum!
Şu an yazmak zor
Yazmamak zor...
Bir şiir gibi önüme
Gelir misin bilmem ki? ...

Bıraktığın kitapları dizdim en son
İnce ince duygular sezdim en son
Hoş sözler düşündüm,
Hoş gözler düşündüm
Aklım karışık şu an
Kalbim kırık inan!
Şu perişan halime
Güler misin bilmem ki? ...

Şu an gülün birisi kurudu diye attım.
Dayanamadım;
Arkasından uzun uzun baktım...
Bu günlerde dostlar bana hırçın diyor
Ne yapayım;
Kulağımda diyemediklerin çınlıyor...
Arzular geçti içinden, içimden ama
Diler misin bilmem ki? ...

Çay yalnız içilmiyor böyle
Telefon çalınca nasıl umutlanıyorum
Gecenin bir saatinde mechul
Uykularım bölünmüyor sesinle
Gittiğimiz yerlere gidiyorum
Boş adımlarla sarhoş gibi
Dönülmüyor böyle dönülmüyor
Uzak ışıklar gibi sokulup
Dilsiz şehrine anlatsam dilsiz
Dinler misin bilmem ki? ...

(29 Mayıs 1997- ANKARA)