Uzak Diyarlar Şiiri - Tuğba Uzüğüten

Uzak diyarlar çağırıyor beni...
Kimseyi tanımadığım,
Kimsenin de beni tanımadığı diyarlar...
Bir köprü var aramda oralarla
Çiçek buketleriyle süslenmiş....
Köprüyü geçiyorum,
Dans ediyorum sonra
Çılgın gibi döne döne...
Uzak diyarlar bekliyor beni
Güllerle dolu bir yol
Ve binlerce çiçekten bir taç
Başıma değil, yükseğe konuyor
Ben altından geçiyorum
Mutluyum, gülümsüyorum sürekli
İçimde müthiş bir huzur
Ve burnumda çiçek kokularıyla,
Uzak diyarlar beklemiyor,
Ben gidiyorum...