Yarını yitirmekten korktuğunda sessiz ve içten ağlarsın
Sesinin tüm uzaklıkları dövdüğü bir zaman kapsülünde
Gürül gürül bir sevda büyüyor özünde, tedirgin ve aşikar
Yüreğindeki tutsaklıklara aldırma, sal taşısın berrak sular…
Ölümün tahta köprülerinden salınarak geçmek için daha çok erken, ‘Uzak dağların asi maralı’. Her gün ışıltılı bir yaşama kurulur sevdanın çalar saatleri. Ayın ve yıldızların parlak ışıkları altında tozlu yollarda yürürken uzakları dinlet Aslı’nın yüreğine. Can bedende emanet bir nefestir ve tanrıya uzanan masum bir çiçektir. Gönlünün Ummanlarına yürüdükçe bu yaşamın adaleti seni de huzurun kollarında mutlu gülücüklerle büyütecektir.
Vurgun yedikçe kuşlar yere çevirir bakışlarını. Her yüreğin hazan mevsiminde içerden sürgülenir kapılar ve yalnızlığın diplerine çökersin inadına. Her ışık rüzgarla çarpışınca somurtur geceye. Zaman, vurgunlara sevdalı bir sünger avcısıdır. Umut, yaşanası bir yarındır ve nilüferler özgürlüğe yüzerler yemyeşil sularda. Yaşamın yarınlarında hayat tüm eksilerin bileşiminden artılara taşır kendini. Örümcekler düşlere ağlar örerken bu kargaşalı karanlıklarda kendini kilitlersen aşka umutların coşkuyu doğurmaz, suların buz tuttuğu saçaklarda ellerin asla ısınmaz.
Gibi alırken kalemi elime
Beceriksiz, acemi ve olasıya
Yapayalnızım her defasında
Bu sonuncu olsun diyorum
