Uzak Bir Deniz Gibi Düşlüyorum Seni

uzakta bir deniz gibi düşlüyorum seni
incecik soyunuyor incecik gülerek incecik omuzların
daha başlamadan rengine karıştığın resim
yılların yüzyılların eriyen saat zilleri
öpüyor boynunun bahara açılan penceresinden
her zamanki ıslaklığında duruyor dudakların

bazen dalgalı heyecanında bedenin
salmış derinlerine kendini titremek gibi
yatağında gül kurusu saklayan gün batımı
beklemek gibi esmerliğinin kenarlarında
aydınlanır yüzün bir kibrit alevi

uzakta bir deniz gibi düşlüyorum seni
yüklenmişin bütün gemileri kentin kıyılarından
boyanmışın maviyle kederli gecelere usul usul siyah
gözlerin akıyor yalnızlığın her yerinden arta kalan