..Uzak.. Şiiri - Tevfik Mengüllüoğlu

Denizin asiliğine bakıyorum
düşlerimiz vardı bizim,
güneşin doğuna hazırladığımız.
Şimdi ise kendimizden çok uzağız
Oltanın ucunda sallanıyor güneşin batışı.
Sen bir ucundasın denizin
ben bir ucunda.
Ortalarda kırılan bir dalganın bedeniyle
dağılıyor sesimiz,
öyle donuk bakıyoruz mavi sulara.
Hercai poyrazın avuçlarından
sincice birbirimizi soluyoruz.
Sen oradasın ben burada?
Ölümü kucağında bir bebek gibi
şımartıyor hayatımız!
Her gün biraz daha içten bakıyor
Soğuk yüzümüze.
Büyüdükçe büyüyor yalnızlık,
gün geliyor
acılar içerisinde kıvranan
Çocukluğumuzu,bırakıyor kollarımıza.
Küçülüyoruz.
Yasak bir kitap gibi,birbirimizden saklayarak
dürmüşüz tutkularımızı.
Şimdi yitik bakışlarımızın arasında,
Asi cümlelerin,parşömenlerden sıyrılıp,
sulara karışmasını izliyoruz.
Elimi bir uzatsam
gözlerim denizin derin sularına
gömülecek sanki.
Uzanamıyorum işte sana!
Dalga,dalga yayılıyor bedenim.
sen bir ucundasın denizin ben bir ucunda.
kim bilir sırılsıklamdır saçların
gözlerin hayallerinin o mavi rengine
dalmıştır yine.
Bizi kandıran o şarkılara
taze küfürler ısıtıyorsundur mangal yüreğinde.
Oysa hala şarkılar sızlatıyor içimi,
Sayıyorum gelmişine,geçmişine
Uzaklığının;
Kararıyorum. hava kararıyor,
gökyüzü serinliğiyle örtüyor üstümü
üşüyorum.
Sen oradasın ben burada
Birazdan geceyi darağacına
Çıkaracak güneş,
mavilerin istilası başlayacak,
Tüm dalgaların huzurunda.
Sen bir ucundasın mavilerin
ben bir ucunda…