Gurbet sokakları sefaletidir gençliğin
Hep çocuktur yalanda olsa herkes
Nedense her yalnızlığımızda kandırırız onu
Sevdiklerimizi yitirince umut olur adı
İçindeki nefretle büyüdükçe yeşertiriz onları
Kimseden habersiz aynı anlarda anarız
Bir fidan misali ümit olur zamanla
ilaç sanırız zamanı
Aslında aynalar yalan söylemez
Neyi ispatlar o yıllar sadece kocaman uzaklar
Herkes unutur yada sanır ümitleri
Gün gelir tükettikçe mutlu olur zaman...
Kayıt Tarihi : 7.5.2015 17:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdinç Adıgüzel](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/05/07/uzak-264.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!