Uzadıkça Hayat Şiiri - İbrahim Yay

Batan güneşin verdiği umut, gölgeleri ile sömürüyor güzel duygularımızı.
İsteklerimiz bir ışık süzmesi ise yaptıklarımız sadece karanlığın içinde kaybolmuş bir gölge...
Uzadıkça daha çok karanlık tarafımız, yarı dönükken güneşe, yapabileceğin bir şey yoktur bağlı olduğun ışığın kaybolurken.
Umut ışıklarını dâhi göremeyen sokak araları, daha da kaybı olmasın diye solgun ve titrek ay ışığını sahiplenir, hüznünün katlandığı zamanlarda geceleri.