Uyuyorsun
Sabahlar oluyor
Saksıda çiçek
Bahçede köpek
Caddelerde insanlar
Soluyor
Uyuyorsun
Nefesin her seferinde
Asılı kalıyor
Eskimiş mobilyaya
Sararmış ampule
Yıllanmış mor kadife perdeye
Uyuyorsun
Baharlar geliyor
Yürüyüşler boykotlar
Mitingler tekrarlanıyor
Ve sen uykuların en uzununda
Boş verip bütün bunlara
Direniyorsun yaşama
Yaşam yitip gidiyor avuç içlerinde
Sen hala uyuyorsun
Bu uyku bozgununda
Harmanlanıp
Dağılacaksın her yana
Rüzgarlarla rüzgar olup
Bir atom zerreciği gibi
Sessiz sedasız
Yine de
Etki edeceksin yaşama
Tülün Ceylan
07,03,1998
Kayıt Tarihi : 1.4.2003 15:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebrik ve saygıyla kutluyoruz..
TÜM YORUMLAR (8)