Uyuyan Şimendifer Vagonu Şiiri - Erol Dal

Benim gençliğimde
Ben dâhil
İnsanlar âşık oluyordu.
Aşk denilen kelimenin
Bir büyüsü vardı sanki
De! ! !
İnsanlığı birbirine bağlıyordu.

Derdimiz,
Aşkımız cebimizdeyken özgürlüktü.
Bilmeden haykırıyorduk,
Aslında yüreğimizdeki kadını el aleme
Tasvir ediyorduk.

Sahiden de devrim denilen kelime
Dişidir.
Bir kadını arzular gibi düşlerimizde büyüttük,
Ve sonunda esiri olduk.
Devrimi düşünmekten
Yapamaz olduk…
Şimdi ise
Boynu bükük bir edebiyatın dudaklarını okşuyoruz.
Solmuş bir gülü koparmak gibi bir şey sanki…
Umudumuz yeniden doğmak olmamalı…
Yüreğimiz şimendifer misali…

Ardında takılı vagonlarda uyuyan insanlar
Kendiliğinden uyandırmalı
Mekan/03.01.12