Yağan yağmurla birlikte ekinler; tarlaları alabildiğine yeşile boyamış, aralarda çıkan renk renk kır çiçekleri tabiata ayrı bir güzellik vererek, doğa ressamlarının tuallerini süslüyor, göz alabildiğine ayrı bir manzara resmi, ruhumuza dinginlik veriyor, sunduğu güzelliklerle aşkı yaşayanların gözbebeklerindeki ışıltı, işte mutluluk bu! Dedirtiyor.
Tarla takımları boyunca çıkan yoncalar, su gibi taptaze, yeni doğan kuzular anneleri ile birlikte çobanlarını hiç zahmete sokmadan kendi başlarına yayılıyor, zıplıyor ve çocuklara eğlence kaynağı oluyorlar.
Köyümüzün orta yerindeki pınarda biriken genç kızlar, biryandan taşların üzerinde ellerindeki tokaçlarla, göznuruyla dokudukları, halı gibi motif verdikleri kilimleri döverek, kirini çıkarıyor, bir yandan da koro halinde “Edremit Van’a bakar, içinde çaylar akar, benim bir yarim var, her gören ona bakar” türküsünü söyleyip, çeşme başına su doldurmaya gelen delikanlılara cilve yapıyorlar.
Köyümüzün ağasının kızı da, haftada bir tekrarlanan çamaşır yıkama merasimlerine katılır, evinde bulamadığı mutluluğu, bu fakir Anadolu köyündeki rengarenk fistanların altına giydikleri ıslak şalvarlarıyla günü geçiren kızlarla birlikte, sırayla yıkanan çamaşırları taşların üzerine sermeye yardım ederek, sevdiğini akşama kadar görme fırsatı bulurdu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta