Uyuyamıyorum Şiiri - Serdar Erdemir

ahşap bir binanın;
sıvası dökülmüş odasında.
perdeler örtük,
ışıklar sönük
uyuyorum sanma
uyuyamıyorum.
bu yalnızlık boğacak beni!

cigaram dudaklarımda
hasretini çekiyorum!
gözlerim nöbetinde
ben seni yaşıyorum.
gecenin son saatlerinde
bir ürperti düşer içime
yorgunluk alır beni
uyku bürür gözlerimi
senin yaptığın gibi.
hayalinde terk eder beni
sadece;
gözyaşı kalır bana
iflah olmaz bir yalnızlık çilesi
karanlık aydınlığa gebe
gün doğdu doğacak
uyuyorum sanma
uyuyamıyorum.
bu yalnızlık boğacak beni!