Uyut Beni Anne Şiiri - Gökhan Sarı

Gelenler yine gitti anne.
Adam olmak yine yakışmadı bana.
Kaç beden büyük geldi kimbilir boyuma...!
Boğazımda kaldı düğüm düğüm sevda dedikleri.

Geçmiyordu yüreğime söz.
Gönül laf dinlemiyordu anne.
Can diyordu kanıyordu.
Yar diyordu yara alıyordu.
Günler böyle geçiyordu anne.
Her anım perişan.
Her anım özlem.
Ve her yerde sen.
Senin hayalin vardı anne.

Sevmek neydi anne.?
Keskin bir bıçakmıydı yüreğime saplanan.
Aklım zarar ziyanda anne.
Gecelerde aklımı yitiriyorum.
Duvarları ellerimle yırtıyorum.
Kanıyor parmaklarım.
Hiç bir ilaç fayda etmiyor anne.

Sende çekip gitme.
Astırtma umutları dar ağacına.
Sen yeşerttin beni fidan eyledin.
Bense ordan oraya savruldum anne.
Hazan oldum gurbet bağrında.
Kurumuş bir yaprak gibi düştüm dalımdan.

Üşüyorum anne.
Soğuk taş duvarlara yaslıyorum başımı.
Gurbetin hiç bir nimeti mutlu etmiyor beni.
Tarhana çorbanı özledim bir dilim ekmek ile.
Ve her tamam deyişimde bir kaşık daha koymanı.
Uyurken üstümü örtmeni.
Dışarı çıkarken sıkı sıkı tembih etmeni.
Aman sıkı giyin oğlum.
Havalar soğudu.
Üşütme, hasta olma demeni.
Düşünmeni özledim anne.

Kucağın nerde anne.
Merhametin.
Bağışlayan yanların.
Ellerin nerde.
Yağmurlu gecelerde sokulduğum göğsün.
Bak yine yağmur yağıyor anne.
Ben yine korkuyorum.
Kocaman adam oldum ama göğsünü arıyorum.

Kimi görsem annesi yanında.
Bir gam düşüyor yüreğime.
İnceden inceye yanıyor içim.
Gözlerim kan çanağına dönüyor yine.
Bak yine ağlıyorum anne.

O bereketli soframızı özledim anne.
Yokluk içinde mutlu olmayı.
Büyük adam olup.
Seni saraylarda yaşatma hayalini özledim.

Dinliyorum bir geceyi anne.
Ben bir selvi boylu yardan ayrıldım diyor bir ses.
Boynum bükülüyor.
Avuçlarım terliyor.
Hayat çekiliyor ayaklarımın altından.
Hadi gel uyut beni anne.
Yine masal anlat bana.

Adam olmak yine yakışmadı bana.
Kaç beden büyük geldi kimbilir boyuma...!

Gökhan SARI