Uyut beni kollarında Şiiri - İlyas Kaplan

kalbinin doruklarından umutlarıma bir teselli gönder
darmadağın zamanlarım şimdi sevgine muhtaç
haykırır sinemin her zerresi sana ihtiyacını
yangınlara dönüşür yalnızlığıma düşen ateş
cennetteki köşkünden melek ol gel imdadıma
dua serinliğinde uyut beni kollarında anne

gül kokan nefesinden damladıkça şefkatin
ruhumda büyüyen sevgin ıslanır gözyaşlarıyla
hüzün düşer öksüzlüğüme özlem iklimlerinden
buz tutmuş gecelerime merhametinle inde gel
dizinin üstünde Bismillah ile emzir düşlerimi anne

hayat bulur usulca çocuksu duygularım
kalp atışlarım tel örgülere takılmış çırpınır
iniltilerinde yankılanır kördüğüm sancılar
tek sığınağım semaya açık ellerin
öpmeyi özledim nasırlı yerlerinden
ninnilerinle okşa saçlarımı anne

vuslatın dalgaları, dövüyor sensizlik sahilini
sabah akşam parçalıyor zihnimi hatıralar
yüzünü görme bahtiyarlığının hala umudu var
heyecan vesilesi kımıldayan her gölge
secdedeki izlerden müjde ol gel beş vakit
tespihinle otuz üç kere söyle ismimi anne

neler söylemek ister yanağa süzülen gözyaşı
ne kadar kanar bilmem kalpte hicran yarası
her acıyla beraber yeniden bir son başlar
üşüdüğün zaman gökte mavi kanatlarınla
her gece bir daha gel ruhumun aynasına
yaratan Rabbimin adıyla çağır beni anne

redfer