Uyurken Öldüm Şiiri - Derya Mengüllüoğlu

Uyurken öldüm, toprağına gömdüler beni
Kurbandım, yaşam adamıştı beni uğruna.
Gözlerinin bilenmiş kılıcıyla kestiler başımı
Sadaka verdiler yüreğimi yoksul denize.

Ne ağlayan vardı, ne ağıt yakan üstümde.
Sesinin kutsal suyuyla yıkadılar bedenimi
Kefenimi diktiler aşklarından kalanlarla.
İhanet ve hüzün koktu kefenim boyuna.

Uyurken öldüm, toprağına gömdüler beni.
Yıkık dökük viraneydim yaşarken burada.
Böceklerin düş sarayı oldum dayalı döşeli
Bereketi taşıdılar kemiklerimden vatanına.

Sürgün edilmiş köleydim sahipsiz, yaralı.
Bir köle taciri aldı beni esirler haremine.
Kızgın demirlerle dağladılar dört yanımı
Kurban ettiler beni, kanım kaldı hücrende.

Uyurken öldüm, toprağına gömdüler beni.
Elma ağacında, toprağında biten leylaklarda,
Çocukların sevincinde var oldum sevdin beni.
Öldükten sonra ulaştım bir dem ılık nefesine.

Uyurken öldüm, toprağından kopardılar beni.
Yalvarırdım Tanrıya sürsün bu uyku diye.
Uyandım, yüreğim delinmişti, yok gibiydi.
Anladım ki sadece bir gecelik düştü, bitti.