Uyur uyanık işlenen bir cinayet

Bu sabah bir cinayet işledim,
ve hiç, dün geceden kalma değildim.
Önce dudaklardı yok ettiğim
suça ilk teşvik eden: susuşundu,
Sonra gözlerini yok ettim
Çünkü bir aynaya bakar gibiydim o gözlerde
içindeki yalnızlık sana aitti.
Oysa tamamen normal uyanmıştım bu sabah
yüreğimdeki sessizliğin, uzun süredir suskundu.
Düşünüyorum da hangisi daha azdı bizde
yüreğimiz mi,yoksa aklımız mıydı daha eksik olan?
Beni buna ilk iten neydi bilmiyorum,
sanki kül altında ki gizli bir ateşti
üfleseler yakacaktı her yeri,henüz uyuyordu.
Sen..öylece bakıyordun
sessiz,ve suskundun
Konuşsan,
bir şeyler deseydin, susmasaydın keşke
Bir ölüm gülümseyişi mi taşıyordu dudakların
yüksek sesle söyleyemediklerinden,daha mı korkunçtu susuşun?
gözlerimdeki bu yalnızlıkta sana ait değimli?

Bir yanlışlık var bu işte
bu hissettiğim öfke ne?
Bütün vücuduma yayılmış olan karıncalanma gazap mı?
Beynimin en derin yerinden yükselen bu ses,ne anlatıyor bana?
Sessiz sedasız bir cinayetten söz eden kim?
Bu bir rüyamı.?
Bana ne kadar gerçekmiş gibi gelirse gelsin,
ayrıntılar ne kadar sahiciymiş gibi gözükürse gözüksün
Bence bu bir düş.
ve ben gerçeğim
Kötü bir rüyanın etkisi bu
sessiz sedasız bir cinayetten söz ediyor
Korkuyorum,çıldırmak bumu yoksa,
kendimi terk edip gitmekten korkuyorum.
Gideninde, kalanında bana yabancı olacağı bir terk ediliş olacak bu.
Susmayın ne olur,sessizliği sevmiyorum
Yalnızlığı da.
İkisi de hüzün biriktiriyor yüreğime
Tıpkı dalgaların kıyıya bıraktığı molozlar,köpükler gibi
Yalnızlık biriktirir içime.
Evet,evet bu bir düş,
Ve ben gerçeğim
Ve aslında, tamamen normal uyandım ben bu sabah……
sen ise
öldün.
....?