Uyur çocukluğum
Ne zaman üzülsem
Gülümser çocukluğum
Ne zaman neşelensem
Uzaklaşıyor benden.
Buğu tutmuş küçük camların
Küçük sıcak odaların içinde
Umutlu masallarla uyur
Güneşle uyanır çocukluğum.
Koşar bahçeler boyunca
Dağ kokusu getiren sulara atlar
Uzaklarda kalmış köylere doğru
Gönlünce haykırır, kahkaha atar
Ne zaman görmek istesem
Güneş tepelerden batar.
Yağmur boşanır hatıralara
Söğütlerin akan suya değdiği
Gölgelerin nefes verdiği
Kuş seslerini dinller çocukluğum
Hala oralarda bir yerde gezer çocukluğum.
Mustafa Yaman 2
Kayıt Tarihi : 5.8.2023 21:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!