Uyumadım (Uyumaktan Korktum)

Uyumadım
Aslında 'Uyutmadılar' desek yerinde olur.
Gün aydınlandı, tekrar karardı.
Biri öldü, bir bebek doğdu.
Zaman bir boşluktu.
Boşaldı bir zaman, bir zaman doldu.
Zaman geçti, aktı aktı.
İşte hayat devam etti.
Ben uyuyamadım.
Aslında 'Uyutmadılar' desek yerinde olur.

Düşünerek gülmelerin sınırlı olduğunu anladım yine gülerken saçma düşüncelerime.
Deli miyim, neyim?
Biraz uyku iyi gelirdi hani,
Delirmek üzereyim.

Bütün düşünceler güne göre.
Düşüncelerim gündelik
Uykularımın en uzunu ise en kısa zaman süresince,
Anlık.
Ve bu halim anılık.
Acı belki ama anı işte!
Andan gelen anıların bendeki en uzun sürelisi, uykusuzluk...
Uyusam mı acaba?

Düşünüyorum.
Başka bir iş yaptığım da yok hani.
Hoş, elimden ötesi de gelmiyor.
Fazla mı düşünüyorum?
Daha çabuk mu tüketiyorum ömrü?
Amaan, neyse!
Şöyle kıvrılsam mı bir kenara?
Her zamankinden kuytu bir köşeye...
Ses yapmayın, şimdi dalarım
Rüya da görürüm elbet.
Birazdan gezinirim en uçarı yerlerde.
Bölmeyin sakın!
Uyuyayım biraz,
Az biraz,
Çok az.

Son gördüğüm rüyanın üzerinden çok zaman geçti.
Uyumuştum bir zaman evvel.
Vakit gecenin ilerleyeni,
Gözlerim ağırlaşıyor hafiften.
Uyku esir alıyor bütün benliğimi.
Ha uyudum ha uyuyacağım,
Derken uyuyorum.
Yani uyumuştum.
Bir zaman,
Evvel bir zaman...
Tam olarak hatırlayamıyorum.

Bir ara uyumalıyım.
Derin derin...
'Top atsan uyanmaz' espirilerine konu olup,
Saçma da olsa rüya görmeliyim.
Belki anlatırım.

Uyumadım.
Aslında 'Uyanamadım' desek yerinde olur.
Gün aydınlandı, tekrar karardı.
Biri öldü, bir bebek doğdu.
Zaman bir boşluktu,
Aktı aktı.
Aslında 'Uyumaktan korktum' desek yerinde olur.