Uyuma Şiiri - Durmuş Yığman

İlkbahar gelince ısınır toprak,
Uyanır ağaçlar, açılır yaprak.
Uyuyor mu halâ, şu bizim ahmak?
Sen kış uykusunda kalıcı olma.

Aç yapraklar gibi can kat dünyaya,
Kalmadı zamanın senin hülyaya.
Eller gider iken uzaya, Ay’a
Boş yere havanı atıcı olma.

Bizim için bitmez bahar ile yaz,
Kıyamete kadar çalışsak da az.
Haykırırken düşman bak avaz avaz
Vatana sahip çık, satıcı olma.

Yaşamamız için yok başka çare,
Aylak aylak dolaşma, gezme avare.
Ahırdan boşanmış birkaç davara,
Ardından gidip de bakıcı olma.

Atıl ileriye, yerinde sayma.
Ata’mın sözünü geride koyma
Durmuş diyeceğin bitmedi amma,
Papağan gibi ötücü olma…