Yağmur sonrası yavaş yavaş doğar gökte renk cümbüşü,
Sona erer hüzün dolu gecenin bitmez sanılan düşü.
Gece karanlığına inat gülümser sana mehtap,
Yürekten sevgiliye adete yakarıştır bu hitap.
Sade bir toprak kokusu sarar derinden mukevvenatı,
Bedbinliğin sevgiye dönüşüdür ebedi saltanatı.
Kamerin ezkarıyla bitik düşen dehlizler,
Derin bir sükutu-ikrar ile onu yüreğinde gizler.
Ezeli bir sevgi her daim onu özler,
Virane bağında gönlünü dağlar bu sözler.
Dertli inleyişidir bülbülün ulaşır varlığına,
Su gibi hızla akar kavuşur hicrana.
Uzanır elleri lakin dokunamaz hayaline doymadan,
Makustur talih çilekeş gönlünü soymadan.
Öfkesi ile sevgisi vuruşur gün doğarken her sabah,
Sarar benliğini türlü türlü intibah.....
Kayıt Tarihi : 3.5.2006 19:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!